jueves, 26 de junio de 2008

A lo que me dice el Universo...

Tengo tanto trabajo por hacer en la Tierra que no sé como voy a hacer el que tengo pendiente con mi alma, y con el Universo :P (no me he caído y me he roto la crisma, estoy así de nacimiento). Siento que puedo conseguir esa conexión constante, no solamente esporádica, tengo la suerte de ser una persona positiva, trato de estar en armonía con mi alrededor, agradezco por el placer de hacerlo y por lo demás soy humana y mortal. Demasiado a veces. Pero eso también puedo cambiarlo.

Sé que si escucho puedo oír, tengo la suerte de que no necesito ver para creer, simplemente creo que lo que siento es real, y si no lo era... se vuelve por mi explícito deseo!! puedo ser todo lo que quiera!! si quiero :P Y claro que quiero! Lo trabajo un poco cada día, a veces me siento en sintonía sin esfuerzo y otras en cambio me cuesta tanto recibir que dudo hasta de mi cordura...

No sé en verdad cuan fuerte soy, pero sé que al menos lo suficiente como para todo lo que me venga. Lo he decidido.

Madre, vas a conseguirlo, lo diría en plural pero mi esfuerzo en este caso no sirve de mucho, si pones todo el tuyo cambiará todo a mejor. Bari y yo estaremos a tu lado en el modo que necesites, solo déjate ayudar. Hay mucha más gente que te quiere y que quiere ayudar, déjanos entrar...

Pai, estou felis da tua recuperación. Sentin que todos fumos por unhos meses unha piña, mais que cando estábamos xuntos ai xa moitos anos. Deixacheste axudar e apoiar e todo foi ben. Sinto que o teu lado emocional non estea do todo satisfeito, tes moitas queixas da tua vida sentimental en xeral a pesar da calidade das persoas que compartiron a sua vida contigo. Pensa que todo o que temos e porque nos o permitimos e po lo tanto aceptamos ter mais do mesmo. Somos donos do noso presente, tes que tomar o mando da tua vida, deixar de andar a o compas dos demais porque o tempo e algo que non ten prezo, e por enriba ti págalo con saude.

Y tú decides volver, aún no sé (ni tú tampoco) qué puesto quieres cubrir, pero siempre hay vacantes en el departamento de "personas". Pasa y ocupa el puesto que quieras. Estoy fuerte. Soy fuerte. Tu paso por mi vida no la desmontó ayer, y no lo hará tampoco hoy, aunque no te quedes.

Y esto si que es digno de conversaciones inexistentes... no? (faltaba el interrogante)

No hay comentarios: